Postanowiłem coś ze sobą zrobić... Zmienić się lub coś. Jedyne wyjście jakie mi do głowy przyszło, to Diamentowy Pył...
Poszedłem do Kasjopei i poprosiłem ją o małą przysługę. Zgodziła się i podała mi flakonik.
Kiedy znalazłem się nad jakimś strumykiem, wypiłem zawartość. Poczułem dziwne mrowienie. Kiedy ustało, spojrzałem w swoje odbicie. Wyglądałem całkowicie inaczej.
I wtedy przyszłam do Magnuma pogadać.
L:Hej Magnum!
M:Cześć Lay! Co tam?
L:Jakoś leci, ale jest spoko, a jak u ciebie?
M:Też ok
L:Super wyglądasz!
M:Dzięki!
L:To może się przejdziemy?
M:No ok, źrebaki są u Valerie
L:Aha, to chodźmy
I tak poszliśmy nad łąkę potem nad wodospad, aż wreszcie do Kopytnego Lasu, gdzie zerwaliśmy parę jabłek i odpoczeliśmy po spacerze.
M:Uhhh, trochę się zmęczyłem
L:Ja nie, fajnie było
M:Zgadzam się z tym
I po tym wypowiedzeniu zasnęliśmy pod wielkim pomarańczowym dębem.Po drzemce obudziłam się wypoczęta i ... głodna.Obudziłam Magnuma i powiedział:
...Magnum...(26.04)
M: Co się stało?
Nie musiała mi jednak odpowiadać. Na łące stał Matt i Diren, drżący ze strachu. Czemu drżący? Bo przed nim czaił się tygrys, którego już spotkałem. Poznałem go od razu...
M: Czekaj - powiedziałem i pobiegłem do źrebiąt.
Spojrzałem na tygrysa, zmrużonymi oczami. Położyłem uszy po sobie i zaryłem kopytem ziemię, gotowy do ataku.
M: Uciekajcie - szepnąłem do źrebiąt, jednak nadal stali wryci
Westchnąłem i krzyknąłem:
M: Layla! Weź je stąd!
Kiedy podbiegła do bliźniaków, tygrys ryknął i przygotował się do skoku. Lay krzyknęła ze strachu, Matt i Direen schowali się za mną.
Tygrys już miał skoczyć, gdy odwróciłem się i jednym mocnym ruchem kopnąłem go prosto w pysk. Pisnął, jednak nadal nie uciekał. Jedyne co się zmieniło, to to że głośniej warczał i że miał na pysku odcisk mojego kopyta.
Zarżałem groźnie i jeszcze raz kopnąłem. Tym razem uciekł.
Odwróciłem się do Layli i źrebiąt. Wszyscy drżeli, patrząc na mnie.
Zrozumiałem, że w ich oczach nie tylko tygrys jest potworem...
...Layla...(26.04)
Popatrzałam na niego i powiedziałam:
L:Magnum, spokojnie...
M:Jak spokojnie?! Ten tygrys mógł ich zabić!
L:Nie krzycz na mnie, to po pierwsze, a po drugie już po wszystkim!
M:Echh, przepraszam Lay, nie chciałem
L:Spoko
Ma i Dr:Tatuś, to....to było EKSTRA!!!!
Uśmiechnęłam się do źrebaków i do Magnuma, najważniejsze, że wszyscy byli cali.Razem z Magnumem poszłam odprowadzić źrebaki do Valerie.Po drodze powiedziałam:
L:No, no kto by pomyślał
M:O co chodzi?
L:O tygrysa na łące, przecież są strażnicy, czemu tym razem ich nie było?
M:No nie wiem
L:To retoryczne pytanie
M:Heh
Po odprowadzeniu źrebaków, Magnum i ja wybraliśmy się do swoich grot.
